کوچه شهید

آن روزهایی که مرز ایران و عراق تازه باز شده بود، قرار شد بنیاد شهید خانواده های دو شهید داده را ببرد  زیارت کربـلا.

حدود هشت، نه خانواده شهید با مینی بوس راهی مرز خسـروی شدیم و از آنجا هم عازم عتبات عالیات.

به کربلا که رسیدیم، برای زیارت به حرم مطهر حضرت عبـاس(صلوات الله علیه) رفتیم. آنجا مادرم از آقا تقاضا کرد که جنازه ی فرزند مفقود الجسدش ابراهیم را به عنوان هدیه این سفر، به او باز گرداند...

سـفر تمام شد و به ایـران برگشتیم. دو، سه ماهی از برگشتن مان، از آن سفر می گذشت. یک روز از بنیاد شهـید با من تماس گرفتند و گفتند: «جنازه برادرتان ابراهیم توسط گروه تفحص پیـدا شده و تا چند روز دیگر برای تشییع و خاکسپاری آن را به بهبهان می آورند، اما فعلاً در این رابطه با کسی حرفی نزنید.»

جنازه برادر شهـیدم را همراه با پیکرهای مطهر دیگر شهیـدان پس عبور از شهرهای مختلف ایران به بارگاه مطهر حضرت علی ابن موسی الرضا(علیه السلام) برده بودند.

وقتی جنازه شهید را به بهبهان آوردند، برای دیدن آن به بنیاد شهـید رفتیم. در مدارکی که همراه پیکر مطهر شهید بود چیز عجیبی دیدم. تاریخ پیدا شدن جسـد، درست مصادف بود با همان ایامی  که ما به زیارت کربلا رفته بودیم و این طور شد که مادرم هدیه اش را از حضرت عباس(صلوات الله علیه) گرفت.

راوی: شکراله نیک پور بــرادر شهـید

***

شهید ابراهیم نیک پور به سال 1339 در بهبهان متولد شد و 24 سال بعد، در لباس پاسداری از انقلاب اسلامی، در عملیات «بدر »، طی نبرد با دشمنانی که از سوی نزدیک به 40 کشور دنیا پشتیبانی می شدند، خرقه ی شهادت پوشید. ابراهیم در زمان شهادت، جانشین فرماندهی گردان فجر (متشکل از پاسداران و بسیجیان بهبهانی) را بر عهده داشت. گفتنی است که برادر دیگر این شهید والامقام، یعنی اسماعیل نیک پور نیز در سال های دفاع مقدس، به شهادت رسیده است.

***