کوچه شهید

شهرستان بهبهان از جمله شهرستان‌های پر اهمیت و حساس دوران دفاع مقدس بوده که نقش کارگر و سزامندی از خود در پیکار با اهریمن بجا گذاشته است. سرداران و سربازان آن با هر سن و سالی، از هر قوم و قبیله‌ای و از هر گوشه و کناری در بیعت با امام راحل بر هم پیشی می‌گرفتند و رعشه بر اندام دشمن می‌انداختند. مرور تاریخچه پرافتخار بهبهان در آن ایام کافی است تا هر انسان با غیرت ایرانی از وجود چنین شهرستانی بر خود ببالد و شیفته‌اش باشد.

در زمان جنگ بسیاری از رزمندگان دفاع مقدس بر اثر رویداد ناگواری به ناچار اسیر دشمن شده و برای مدتی طولانی یا کوتاه دربند او می‌شدند. چنانکه از شواهد، اسناد، روایات و خاطرات بازمانده از آزادگان هشت سال جنگ تحمیلی بر می‌آید، این دوران حساس و پر مشقت سرشار از آموزه‌‌ها و نکات تاثیر گذار نظامی، اخلاقی، عرفانی و سیاسی بوده است. در این میان شهرستان بهبهان با بیش از 200 تن آزاده‌ی سرافراز یکی از شهرستان‌های نامدار و پرآوازه کشور عزیزمان است که در این میدان نیز خوش درخشید. در اینجا برآنیم تا به پیشواز سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی‌مان رفته و نخستین و واپسین اسیر شهرستان بهبهان را به صورت مختصر معرفی کنیم.

نخستین اسیر بهبهان در دفاع مقدس

یدالله قدم خیر فرزند خلیفه متولد 1 آذر 1336 با عضویت پاسدار رسمی نخستین اسیر این شهرستان است که در تاریخ 3 خرداد 1359 در کردستان به وسیله کومله اسیر شد و سرانجام در تاریخ 15 دی 1359 آزاد گردید.

آخرین اسیر بهبهان در دفاع مقدس

اردشیر اولادی فرزند عبدالنبی متولد 3 فروردین 1345 با عضویت وظیفه ارتش نیز آخرین اسیر شهرستان بهبهان است که در تاریخ 7 مرداد 1367 در قصر شیرین به اسارت دشمن بدمنش درآمد و در تاریخ 24 شهریور 1369 آزاد گردید و به آغوش کشور عزیزمان برگشتند.