کوچه شهید

اگر می خواهی حزب الله را بشناسی این چنین بشناس! او اهل ولایت است، عاشق امام حسین(ع) و از مرگ نمی هراسد. شهید سیدمرتضی آوینی

این وصیتنامه هایی که امام می فرمودند بخوانید، من به توصیه ایشان خیلی عمل کرده ام. هر چه از وصیت نامه های همین بچه های شهید به دستم رسیده، غالباً من اینها را خوانده ام، چیزهای عجیبی است. ما واقعاً از این وصیتنامه ها درس می گیریم. اینجا معلوم می شود که درس و علم و علوم الهی پیش از آنکه به ظواهر و قالب های رسمی وابسته باشد، به حکمت معنوی وابسته است، آن جوان خطش هم به زور خوانده می شود، اما هر کلمه اش برای من و امثال من یک درس راهگشاست و من خودم خیلی استفاده کردم. امام خامنه ای 27 شهریور 1370

به راستی وقتی رهبر معظم انقلاب اینگونه درباره وصیت نامه شهدا صحبت می کنند، ما باید چه کار کنیم؛ شما بگوئید؟؟؟!!!

سردار شهید دکتر مجید بقایی و تعدادی از فرماندهان دفاع مقدس در محضر امام خمینی

حال شما را به خواندن گوشه ای از وصایای شهدای عملیات رمضان شهرستان بهبهان، درباره امام خمینی(ره) دعوت می کنیم. 

سردار شهید دکتر مجید بقایی و تعدادی از فرماندهان دفاع مقدس در محضر امام خمینی

این عکس قبل از عملیات فتح المبین گرفته شده است. یادم است مجید بقایی وقتی از تهران به شوش برگشت مرا صدا زد و گفت: بیا و عکسهایی که در سفرم گرفتم را ببین، بعد عکسها را یکی یکی به من نشان داد تا اینکه به این عکس رسیدیم. تا این عکس را دیدم با تعجب به مجید نگاه کردم و گفتم: این عکس مال من. مجید گفت: نه بابا، دیگه چی؟ من هم چیزی نگفتم و از اتاق بیرون زدم. هرچه مجید صدایم زد محلش نزاشتم. بعدازظهرش بچه ها می خواستند جلوی سپاه گل کوچیک بازی کنند، گروه گروه شدیم مجید مرا انتخاب کرد. من با مجید حرف نمی زدم. هر توپی مجید به من پاس می داد من یا آن را نمی گرفتم و یا می گذاشتم تا حریف توپ را بگیرد بعد مجید بخاطر جلوگیری از گل زدن آنها به دردسر می افتاد، مجید که متوجه شده بود علت چیست فقط می خندید. بعد از بازی گفت: امیر چرا قهر کردی؟ چیزی نگفتم. مجید دستم را گرفت. من خیلی جدی و با اخم به او گفتم دستم را ول کن. مجید خندید و در حالی که مرا در بغل می گرفت صورتم را بوسید و گفت: بخدا همین یک عکس را دارم، باور کن اگر دوباره برایم فرستادند آن را به تو میدهم. گفتم: مگر دوربین مال خودتان نبود؟ گفت: نه بابا، نگذاشتند دوربین خودمان را داخل ببریم و با دوربین خود بیت حضرت امام این عکس را گرفتند. یادش بخیر مجید باوفا، مجید با صفا، مجید بی ریا ... (راوی: حاج حمید حکیم الهی)

جانباز شیمیایی سرهنگ پاسدار شهید علی شجاعی 2 فروردین ماه 1342 در روستای تشان از توابع شهرستان بهبهان به دنیا آمد. پدرش سهراب نام داشت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سال 1362 ازدواج کرد و صاحب 2 دختر و 2 پسر شد. دی ماه 1365 در عملیات کربلای 5 با سمت فرماندهی گردان تخلیه شهدا از لشکر 7 ولی عصر خوزستان در شلمچه بر اثر مصدومیت شیمیایی مجروح شد. تا پایان دوره کارشناسی در رشته حسابداری درس خواند. 6 آبان ماه 1376 بر اثر جراحات ناشی از مجروحیت در بیمارستان شهید دکتر مصطفی شهیدزاده شهرستان بهبهان به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای همان شهرستان بخاک سپرده شد.

کوچه شهید منتشر می کند: نامه ای بسیار زیبا و خواندنی از جانباز شیمیایی شهید علی شجاعی به رهبر معظم انقلاب اسلامی امام خامنه ای چند روز قبل از شهادتش. در ادامه شما را به خواندن این نامه دعوت می کنیم.